Эдгар Алан По — Ангельская — Сяргей Шупа
Замак, у які мой слуга наважыўся праламіцца гвалтам, каб не дазволіць мне ў маім безнадзейна немачным стане прабавіць ноч пад голым небам, уяўляў сабою адну з тых напышлівых і панурых (...)
Міленка Ергавіч — Харвацкая — Сяргей Шупа
Маё імя Мустафа. Я з тых, на каго табе лепш не глядзець. І калі сярод такіх ёсьць найгоршы, дык я той і ёсьць. Калі ў Тэшні жанчына зацяжарыць, ёй забараняюць праходзіць міма майго (...)
Ня памятаю, калі гэта было. Дзіва, што я наагул яшчэ нешта памятаю ў гэткім веку. Таму больш не пытайся ў мяне калі, калі, калі... Адкуль я ведаю калі! І чаму табе гэтак важна калі (...)
Бруна Шульц — Польская — Сяргей Шупа
Мой бацька захоўваў у нiжняй шуфлядцы свайго глыбокага стала старую й прыгожую карту нашага гораду. Гэта быў цэлы том in folio пэргамiнных аркушаў, якiя, некалi злучаныя палоскамi (...)
Птушыная авантура майго бацькі была апошнім выбухам каляровасьці, апошнім і цудоўным контарнаступам фантазіі, які гэты непапраўны імправізатар, гэты фэхтмайстар уяўленьня правёў на (...)
Этгар Керэт — Іўрыт — Сяргей Шупа
Два чалавекі сядзяць разам у пабе. Адзін зь іх вывучае нешта нейкае ва ўнівэрсытэце, другі раз на дзень бразгае на гітары і трымае сябе за музыканта. Яны ўжо выпілі па два півы і зьбіраюцца (...)
Першая Папярэдняя [1] [2] [3] [4] [5] [6] [7] [8] [9] [10] [11] [12] [13] [14] [15] [16] Наступная Апошняя
Я пішу вам з нармандзкага ўзьбярэжжа, дзе сяджу ўжо (...)
Асьле і Аліда блукалі вуліцамі Б’ёргвіну, Асьле (...)
ЛІХІ ВЯСТУН (The Wicked Messenger) Аднойчы быў ліхі (...)
Кожны бацька і кожная маці некалі сутыкаюцца з праблемай, (...)
(Урывак) Мора сёньня зноў паднялося, дзьме пранізьлівы (...)
Florian Czarnyszewicz. Nadberezyńcy Чэслаў Мілаш напісаў (...)
Салка. І зноў, трошкі пазней – Салка. Я паўтараю, (...)
Цягнік праехаў усяго некалькі кілямэтраў (а дарога (...)
Свята Памерлых Першага лістапада гэта дзень (...)
***мой твар усё болей мой твар усё (...)
У выдавецтве “Беларускі кнігазбор” неўзабаве (...)
